Een spontane aankoop op de Chinese markt in Sydney. Ik schreef al eens over tryptofaan; het gelukkig maak stofje in bananen en cacao dat ook in Doerian zit. In Thailand verkopen veel street vendors Doerian eet klaar.
Maar hier dus de gehele vrucht. Volgens de verkoopster was hij helemaal rijp. Ready to go. Een Chinees die langs liep legde ons spontaan uit hoe we de vrucht open moesten maken: met een mes onderin steken, dan zouden de lijnen waarop we konden snijden vanzelf zichtbaar worden. En voorzichtig zijn dat we ons niet snijden aan de stekelige vrucht.
Dat ging inderdaad best soepel. Maar wat een stank kwam uit de vrucht! En dit waren niet de lekkere vruchten die we gewend waren. Dit was meer een stink blubber moes. We durfde het niet aan en hebben alles weggegooid. Meteen het appartement uit. We genieten nu nog na van de stank.
Het is me niet duidelijk of hij nog niet rijp was of juist overrijp. Hier lees ik wat tips over een goud gele kleur en de zaden horen rammelen. Mosterd na de maaltijd. Misschien later weer eens als we nieuwe moed verzameld hebben. Dan ga ik wel even buiten zitten met mijn snijplankje. ;)
Doerian staat bekend om de geur. Je moet er van houden.
BeantwoordenVerwijderen